3بهترین ها

 

*******

 بر طرف

جان گشته بسمل آن تیغ ابرو بر طرف

دل که خون کردست آن لعل سخنگو برطرف

ناوگ مژگان و تیر غمزه اش را سینه ام

گر هدف شد باد مزد شصت و بازو بر طرف

سر که در راه وفا برباد دادم حیف نیست

تن که گریده است خاک آن سر کو برطرف

صبرو آرامم اگر آن قد دلجو برد برد

دین و دانش گر ربود آن خال هندو برطرف

دست و پایم گر به تار زلف مشکین بست بست

کرد طوق گردنم قلاب گیسو بر طرف

هر نگاهش فتنه ی و هر ادا یش آفتی

صد بلا گر بینم از آن چشم جادو بر طرف

گفتگوی غیر را مخفی بگو تدبیر چیست

سد جفا گر بینم از آن شوخ بد خو بر طرف

************

توشه ی عاشق

پر خون بود از یاد لبت شیشه ی عاشق

فکر دهن تنگ تو اندیشه ی عاشق

فصاد چه داری سر آزار زلیخا

جز دوست نباشد به رگ و ریشه ی عاشق

آمد ز ازل رسم جفا شیوه معشوق

در راه وفا خاک شدن پیشه ی عاشق

هر سنگ که می کند همی گفت به فرهاد

بر پای خود است عاقبت تیشه ی عاشق

غم قافله سالار بود در سفر عشق

مخفی بود از خون جگر توشه ی عاشق

***********

چالاک

 

تا کی زهجرت ای شو خ بی باک

خو بارم از چشم ریزم بسر خاک

مثلت ندیده چشـــــــــــــم زمانه

تا گشته برپا ایـــــــــوان و افلاک

بسیار خوبان دیدم ، ندیدم

در فن و شوخی همچو تو چالاک

در کوره ی غم تا چند سوزی

جسم ضعیفم مانند خاشاک

از لطف گاهی گر سویم آیی

مانی قدم را در چشم نمناک

تن فرش راهت سر خاک پایت

گردد فدایت این جان غمناک

زهری که باشد از دوست مخفی

هرگز نخواهیم از غیر تریاک

3چکامه های نغز.

پنهان میکنم

شام هجران بسکه یاد آن لعل رخشان میکنم 

در خیالش ملک کابل را بدخشان میکنم
 ناله و حرمان و آه و داغ دل کرده گره
 در بهار بی کسی سیر گلستان میکنم

هر دم از یاد نگاهی بر خ لیلی خویش
همچو مجنون بوسه بر چشم غزالان میکنم

کاکل مشکین او یکشب بخواب آمد مرا
 عمر  ها تعبیر آن خواب پریشان میکنم
از فراقت میشو م دیوانه لیکن روز و شب
خویش را مشغول بازی همچو طفلان میکنم
گل نچیدم من زباغت باغبان تندی مکن
خون دل از دیده باریدم به دامان میکنم

در سخن جو میل اگر داری مرا کاندر سخن
خویش را چون بوی   گل در برگ پنهان میکنم

 گرچه مسکین و غریبم بوریای خویش را

کی برابر بر فراش تخت شاهان میکنم

مخفی دلریش را نبود سر بیت و غزل

خاطر خود را با این و آن پریشان میکنم
*******

خوبان بدخشان
عمری است که بودم بدل ارمان بدخشان
صد شکر رسیدم به گلستان بدخشان

از نسترن و سوری و صد برگ و شقایق 

فرش است به بر کو و بیابان بدخشان 

در آب و هوا سالم و پر میوه که نغز است

بی مثل بود نعمت الوان بدخشان

از عیب صفاهان و سمرقند چه گویی 

ای بی خبر از بارک و شغنان بدخشان 

در کو کچه کن سیر جوانان شناور 

وآنگاه گذر کن به خیابان بدخشان 

خونابه شد لعل زغم در جگر کوه 

از حسر لعل لب خوبان بدخشان 

بر کنده دل از قوم وطن کرده فراموش  

هرکس شده یک مرتبه مهمان بدخشان 

در مصر جهان بود خریدار وی افزون

افسوس که رفتند عزیزان بدخشان 

یا سید شاه ناصر و یا خواجه کرخی 

خواهید خداوند نگهبان بدخشان 

جوش گل و هنگام بهار و چمن و رود 

وین مخفی ما بلبل خوش خوان بدخشان 

********

صد همچو من  

ای هلاک چشم فتانت نه من  صد همچو من 

وی خراب لعل خندانت نه مه صد همچو من 

جلوه گر شد تا مه روی تو از زیر نقاب  

گشته چون آیینه حیرانت نه من  صد همچو من 

کشته گانت بی عدد دل خسته گانت بی شمار 

جان و دل را کرده قربانت نه من  صد همچو  من 

همچو قمری طوق در گردن هزارت در هزار 

بنده ی سرو خرامانت نه من  صد همچو من  

از خرد بیگانه گشته با دد و دام آشنا 

همچو مجنون در بیابانت نه من صد همچو من 

میروی از بزم ای مجموعه ی دل در قفا

هست چون کاکل پریشانت نه من صد همچو من 

مخفیا گر این غزل بر طبق واقف گفته ی

بنده ی طبع سخندانت نه من صد همچو من

**** 

عاقبت کار 

بانگهی یار من برده دل زار من

چهبرده دل زار من با نگهی یار من

سینه افگار من شد هدف تیر او 

شد هدف تیر او سینه افگار من

ترک جفا کار من ترک جفا کی کند 

ترک جفای کی کند ترک جفا  کار من 

باعث آزار من گشته باغیار من 

گشته باغیار من باعث آزار من

چهره ی گل نار من شد زغمش زعفران 

شد ز غمش زعفران چهره ی گل نار من 

دیده ی خونبار من راز مرا کرده فاش

راز مار کرده فاش دیده ی خون بار من

عاقبت کار من تا چه شود مخفیا 

تا چه شود مخفیا عاقبت کار من

******

سرو چمان 

ای دلبر سنگین دل و سیمین بدن من  

یک لحطه بشین در برو بشنو سخن من

خود را بتو گم کرده  چنام که ندانم

من جان و تو تن یا تو شده جان و تن من 

مهرت بدلم جای چنان کرده که فردا

در حشر زند بوی تو سر از کفن من 

ترسم که چو فرهاد دهم بیهده جان را 

در باغ شده جمع گل و قمری و بلبل

بخرام تو ای سرو چمان در چمن من 

در خواب شبی گر لب لعل تو ببوسم 

آن صبح دمد بوی گلاب از دهن من 

از آفت گل مرغ چم خار نشین است 

هر جا که تو باشی بود آنجا وطن من 

آن یوسف من تا شده مخفی زبرم دور 

این کلبه ی تنها شده بیت الحزن من 

3چکامه های ناب

 

شام و سحر

ایشوخ جفا پیشه ی بیداد گرمن

بنگر که ز هجر تو چه آید بسر من

رفتی زبرم ای بت بد مهر و ببردی

صبر از دل و هوش از سرو نور از نظرمن

جز زلف و رخ یار که دارم به خیالش

فرقی دگری نیست زشام و سحر من

در باغ شده زیر پری فاخته پنهان

تا سرو بدیده است بت جلو گر من

مخفی به جز از اشک که این هم گذرد زود

در کلبه ی تنها که بگیرد خبر من

 

*******

قربان جنون

چون یار جدا میشود ایدل همه خوب شو

یک قطره ی آخر  زرده دیده برون شو

گردون همه دون پرور و هم سفله نواز است

یک چند به اوضاع جهان بنگر و خون شو

در بحر رود بحر شود قطره  ی نا چیز

ای کم تو هم از خویش برون آی و فزون شو

رفتم بطواف حرم و گفت سروشم

از هستی موهوم برون آی و درون شو

تا محو تا گردند همه آیینه رویان

ای صیقل زنگار دل از پرده برون شو

مخفی بجز از  لطف تو غمخوار ندارد

با فخر دو کونین مرا  راهنمون شو

 

*********

خط خوبان

خط آمد بر رخت ای سیم تن آهسته آهسته

برون شد سبزه ات گرد سمن آهسته آهسته

ببین ای باغبان گل کرد آن حرفی که دی میگفت

نسیم صبح در گوش چمن آهسته آهسته

بت نا مربانم مهربان گردیده میترسم

مباد بشنو چرخ کهن آهسته آهسته

بود افسون طفلی را، که بفریبند با شکر

دلم را برد آن شیرین سخن آهسته آهسته

فدایت جانم قاصد چو بردی نامه ام سویش

زبانی هم بگو احوال من آهسته آهسته

نبودت گر سر آزردن مخفی چرا گفتی

سخن با مدعی در انجمن آهسته آهسته

 

********

زلف شبرنگ

دلم تا     به    غم او   خو گرفته

زخویش و آشنا     یکسو گرفته

عجب چشم سیاه و و حشت آمیز

مگر این شیو     از آهو گرفته

برون شد تا    نگارم از گلستان

چمن را غلغل و کو    کو گرفته

کمر بسته ب قتلم چشم مستش

بکف شمشیر     از ابرو گرفته

به گلشن شب گشود آن زلف شبرنگ

مگر شب بو از آن شببو گرفته

به    پهلوی تو    تا   جا کرد اغیار

مرا دردی است در پهلو گرفته

بریده دل زعیش هردو عالم

چو مخفی با غم او خو گرفته

شگوفه

بهار وسبزه و جوش شگوفه      شده هر شاخ گلپوش شگوفه

 

همی نالید بلبل زار و میگفت      چنین آهسته درگوش شگوفه

 

چو هستی را نمیباشد وفایی     هزار افسوس از جوش شگوفه

 

کند تصدیق بر بی مهری عمر      زبان   و حال  خاموش شگوفه

 

ببین در  باغ   و عبرت گیر (مخفی)

 

چه شد این فیشن* دوش شگوفه

 

3غزل های شماره 52-54-56-58- و 60

3تازه ها

3بنازم

بنازم

 

زعشاق رنجــــــــــــیدنت را بنازم

باغیار خنـــــــــــــــــدیدنت را بنازم

بصد قهر از بـــــــــــــــــــا غیر رفتن

بصد ناز پـــــــــــــــس دیدنت را بنازم

به هنگام گلگشت در صحن بوسان

به نمــــــــــــکین حرامیدنت را بنازم

به ایمای چشـــــــــم و اشارات ابرو

ادای سخن گفـــــــــــــتنت را بنازم

ربودی دل از دست مخــــفی و آنگه

به قتلش کمر بستـــــــنت را بنازم

 

*****

 

 

ای قاصر از ادای صفاتت زبــــــــــــان ما

کی در خور ثنای تو باشـــــــــد بیان ما

ماکی بذات خویش چو تصویر میـرسیم

تا از تو آشکار نگردد نهـــــــــــــــــان ما

ازحرص دانه در فقس هستیـم ورنه بود

از اوج هفت چرخ بلند آشــــــــــیان ما

نه لایق بهشــــــتم و نه در خور جحیم

ما خو چه ایم تا چه بــــود این و آن ما

عمر عزیز در سر ســــــودای خام شد

دارد متاع یاس مــــرا ، مـــــر دکان ما

داریم امید بر کرمت ورنــــــــه با عمل

اینجا چه تا چه بود آن جــــــــهان ما

 

ایمان مکن ز مخفی بیچاره ات دریغ

یارب دمی که می بری از تن روان ما

*******************

لعل سخنگوی

 

کمترین بنده بو د مهر گل روی ترا

مه دهد خط غلامی رخ نیکوی ترا

سرو شد پی سپر فاخته ز آنروز که دید

در چمن جلوه کنان قامت دلجوی ترا

سزد از رشک قدح زار چو مینا گریم

تابکی بوسه دهد لعل سخنگوی ترا

زاهد از قبله و مهراب فراموش کند

در نماز ار نگرد طاق دو ابروی ترا

مردن از هجر تو ام به که به محفل بینم

بارقیبان دغا عارض نیکوی ترا

بوی شببوست که از شرم برون میآید

تا که بر دست صبا نگهت گیسوی ترا

لعل خون در جگر کو بدخشان گردد

مخفی گر وصف کند لعل سخنگوی ترا