ساعت 6:48 صبح سه شنبه 84/11/4
پنهان میکنم شام هجران بسکه یاد آن لعل رخشان میکنم در خیالش ملک کابل را بدخشان میکنم هر دم از یاد نگاهی بر خ لیلی خویش کاکل مشکین او یکشب بخواب آمد مرا در سخن جو میل اگر داری مرا کاندر سخن گرچه مسکین و غریبم بوریای خویش را کی برابر بر فراش تخت شاهان میکنم مخفی دلریش را نبود سر بیت و غزل خاطر خود را با این و آن پریشان میکنم خوبان بدخشان عمری است که بودم بدل ارمان بدخشان از نسترن و سوری و صد برگ و شقایق فرش است به بر کو و بیابان بدخشان در آب و هوا سالم و پر میوه که نغز است بی مثل بود نعمت الوان بدخشان از عیب صفاهان و سمرقند چه گویی ای بی خبر از بارک و شغنان بدخشان در کو کچه کن سیر جوانان شناور وآنگاه گذر کن به خیابان بدخشان خونابه شد لعل زغم در جگر کوه از حسر لعل لب خوبان بدخشان بر کنده دل از قوم وطن کرده فراموش هرکس شده یک مرتبه مهمان بدخشان در مصر جهان بود خریدار وی افزون افسوس که رفتند عزیزان بدخشان یا سید شاه ناصر و یا خواجه کرخی خواهید خداوند نگهبان بدخشان جوش گل و هنگام بهار و چمن و رود وین مخفی ما بلبل خوش خوان بدخشان ******** صد همچو من ای هلاک چشم فتانت نه من صد همچو من وی خراب لعل خندانت نه مه صد همچو من جلوه گر شد تا مه روی تو از زیر نقاب گشته چون آیینه حیرانت نه من صد همچو من کشته گانت بی عدد دل خسته گانت بی شمار جان و دل را کرده قربانت نه من صد همچو من همچو قمری طوق در گردن هزارت در هزار بنده ی سرو خرامانت نه من صد همچو من از خرد بیگانه گشته با دد و دام آشنا همچو مجنون در بیابانت نه من صد همچو من میروی از بزم ای مجموعه ی دل در قفا هست چون کاکل پریشانت نه من صد همچو من مخفیا گر این غزل بر طبق واقف گفته ی بنده ی طبع سخندانت نه من صد همچو من **** عاقبت کار بانگهی یار من برده دل زار من چهبرده دل زار من با نگهی یار من سینه افگار من شد هدف تیر او شد هدف تیر او سینه افگار من ترک جفا کار من ترک جفا کی کند ترک جفای کی کند ترک جفا کار من باعث آزار من گشته باغیار من گشته باغیار من باعث آزار من چهره ی گل نار من شد زغمش زعفران شد ز غمش زعفران چهره ی گل نار من دیده ی خونبار من راز مرا کرده فاش راز مار کرده فاش دیده ی خون بار من عاقبت کار من تا چه شود مخفیا تا چه شود مخفیا عاقبت کار من ****** سرو چمان ای دلبر سنگین دل و سیمین بدن من یک لحطه بشین در برو بشنو سخن من خود را بتو گم کرده چنام که ندانم من جان و تو تن یا تو شده جان و تن من مهرت بدلم جای چنان کرده که فردا در حشر زند بوی تو سر از کفن من ترسم که چو فرهاد دهم بیهده جان را در باغ شده جمع گل و قمری و بلبل بخرام تو ای سرو چمان در چمن من در خواب شبی گر لب لعل تو ببوسم آن صبح دمد بوی گلاب از دهن من از آفت گل مرغ چم خار نشین است هر جا که تو باشی بود آنجا وطن من آن یوسف من تا شده مخفی زبرم دور این کلبه ی تنها شده بیت الحزن من
¤ نویسنده: کیومرس آریا
خانه
وررود به مدیریت
پست الکترونیک
مشخصات من
RSS
:: بازدید امروز ::
1
:: کل بازدیدها ::
21238
:: لینک به وبلاگ ::
:: موضوعات وبلاگ ::
:: دوستان من ::
:: خبرنامه وبلاگ ::
:: آرشیو ::
زمستان 1384
:: موسیقی ::
